DURUM  TESBİTİBüyük Atatürk   Nutuk’un  başlangıç bölümünde , önce ülkenin  içersinde bulunduğu durumun  her yönüyle bir analizini yapıyor. Ve yaptığı analiz sonucunda , kurtuluş savaşına nasıl karar verdiğini anlatıyor. O günlerin şartları ile , günümüzün şartlarını kıyaslayabilmek için : Önce  girizgah bölümünün kısa bir  özetini yapalım...

trong>Samsun’a çıktığım gün genel durum ve görünüm:

Savaşın uzun yıllarında,millet yorgun ve yoksul bir durumda.Millet ve memleketi Harbi Umumi’ye sürükleyenler, kendi hayatlarının kaygısına düşerek, memleketten kaçmışlar. Sultanlık ve Halifelik makamında bulunan Vahdettin ,soysuzlaşmış, yalnızca kendisini ve tahtını güven altına alabileceği hayallerle, alçakça tedbirler araştırmakta. Damat Ferit Paşa hükümeti, güçsüz, onursuz, korkak ,yalnız padişahın iradesine uyan , onunla birlikte kendisini koruyabilecek her türlü duruma razı idi.

Ordunun elinden silahları ve cephanesi alınmış, memleketin her yerinde yabancı subaylar , memurlar ve özel adamları faaliyet  içersinde  idi.

Bu duruma karşı kurtuluş çareleri:

Durumun vahameti karşısında, her yerde, her bölgede halk kurtuluş çareleri düşünmeye başlamıştı. Bu düşünce ile yapılan girişimler, bir takım kuruluşlar doğurdu.Edirne ve çevresinde Trakya-Paşaeli  cemiyeti ,Erzurum ve Elazığ ‘da Vilayet-i şarkiye Müdafa-i Hukuk cemiyeti, İstanbul’da Trabzon ve havalisi Adem-i Merkeziyet cemiyeti ve bu cemiyetin kurduğu  Of  kazasıyla,  Lazistan livası içinde şubeler açılmıştı. Bu derneklerin kuruluş amacı ve siyasi hedefleri hakkında ,bilgi vermek, uygun olur düşüncesindeyim.

Trakya Paşaeli cemiyeti mensupları, Osmanlının yok olmasını, çok güçlü bir ihtimal olarak görüyorlardı. Bu tehlike karşısında  Trakya’yı  mümkün olursa Batı Trakya ile bir bütün halinde birleştirmeyi düşünüyorlardı. Akıllarına gelen tek çare İngiltere’nin, bu mümkün olmazsa,  Fransa’nın yardımını sağlamaktı .Vilayet-i Şarkiye cemiyeti ise ,Doğu vilayetlerinin Ermenistan’a verilmesi endişesiyle şu üç hususu  tespit etmişlerdi. 1-Kesinlikle göç etmemek. 2- Hemen bilimsel, iktisadi ve dinsel örgütler kurmak. Bu arada da “Hadisat gazetesiyle “ Müslüman unsurların haklarını savunuyorlar, itilaf devletlerine muhtıralar veriyorlardı. Trabzon ve havalisi Adem-i merkeziyet cemiyetiyse ,Karadeniz’e kıyısı olan yörelerde  bir Rum Pontus hükümeti kurulacağı korkusuyla merkezden ayrılma amacını  güdüyorlardı.

Ülke içinde ve İstanbul’da milli varlığa düşman kuruluşlar

Özellikle Diyarbekir , Bitlis ,Elaziz  vilayetlerinde  İstanbul’dan yönetilen Kürt Teali cemiyeti vardı. Bu derneğin amacı yabancı korumasında bir Kürt hükümeti kurmaktı.  Konya ve havalisinde de ,yine İstanbul’dan yönetilen, Teal-i İslam cemiyeti vardı. İstanbul’daki önemli girişimlerden birisi de, İngiliz muhipler cemiyeti idi. Bu cemiyeti kuranlar ,kendi çıkarlarının kurtuluş çaresini ,Lloyd George hükümeti aracılığıyla İngiliz himayesinde arayanlardı.Bu derneğe katılanların başında  “Osmanlı padişahı ve halife-i ru-i zemin” Ünvanını taşıyan Vahdeddin ,damat Ferit Paşa , Gazeteci Ali Kemal ve Said Molla  bulunuyorlardı. Derneğin başkanlığını ise  Rahip Frew  yürütüyordu. Derneğin iki yüzü vardı.Birinci yüzü  medeni bir hayat tarzı için İngiliz koruyuculunu isteyip, bunu sağlamak. İkinci gizli yüzü ise ;Memleket içinde örgütlenerek,  isyan ve ihtilal çıkartmak, milli bilinci felce uğratmak, yabancı müdahalesini kolaylaştırmak gibi, haince girişimlerde bulunmak idi. ( Bu günkü AB nin iki yüzü ile ne kadar örtüşüyor.) Said Molla’nın derneğin bu amacının tahakkuku için onlardan daha fazla rol oynadığı ilerde görülecektir.

İstanbul’un bir kısım mevki sahibi erkek ve kadınları da ,gerçek kurtuluşun Amerikan mandası istemekte ve bunu sağlamakta olduğu kanısındaydılar..

Genel görünüş

Mütarekeye dahil olur olmaz, birliklerin savaşçı erleri terhis olmuş, silah ve cephanesi elinden alınmış, etkisizleştirilmiş bir takım kadrolar haline getirilmişti. Ordu ismi var cismi yok bir durumda .Kumandanlar ve zabitler “Harbi umuminin “Bunca sıkıntı ve zorluğuyla, yorgun ve bitap düşmüş durumda, yurdun parçalanmakta olduğunu görmekten  içleri kan ağlayarak, gözlerinin önünde derileşen, karanlık  felaket uçurumunun kenarında ,beyinlerinde bir  çare , bir kurtuluş umudu  aramakla uğraşıyorlardı.

Öteki önemli bir noktayı da belirtmek gerekirse . Kurtuluş çaresi  ararken:İngiltere ,Fransa , İtalya gibi büyük devletleri gücendirmemek esası aranıyordu. Bu devletlerden yalnız biriyle dahi, başa çıkılamayacağı kuruntusu , hemen, hemen bütün beyinlerde yer etmişti. ( Bugün de milli politikalar uygularsak batı bizi rahat bırakmaz diyenler gibi)

Bu anlayışta olan sadece halk değildi. Özellikle “Havas” denen  insanlar da böyle düşünüyordu. O halde kurtuluş çaresi ararken iki şey söz konusu olmayacaktı.Bir defa itilaf devletlerine karşı düşmanca tavır alınmayacaktı. İkinci husus olarak, Padişah ve halifeye canla başla bağlı ve sadık kalmak esası  şart olacaktı.

Şimdi efendiler,izin verirseniz size bir soru sorayım.Bu durum ve şartlar karşısında ,kurtuluş için nasıl bir karar akla gelebilirdi?

Aldığım bilgi ve gözlemlere göre ,üç tür karar ortaya atılmıştı.

Birincisi: İngiltere himayesini istemek.

İkincisi  : Amerikan mandasını istemek.

Üçüncü karar ise:Yerel kurtuluş çarelerine yönelikti. Böyle düşünenler Osmanlı memleketlerinin paylaşılacağını oldu bitti kabul edip, kendi başlarını kurtarmaya çalışıyorlardı.

Benim kararım:

Efendiler ben bu kararların hiç birinde doğruluk görmedim. Çünkü ,bu kararların dayandığı bütün deliller  ve mantıklar çürüktü, temelsizdi. Gerçekte içinde bulunduğumuz tarihte , Osmanlı Devletinin temelleri çökmüş, ömrü tamam olmuştu. Memleket tamamen  parçalanmıştı.  Ortada, sadece bir avuç Türk’ün barındığı bir ata yurdu kalmıştı.

Son durum, bununda paylaşılmasını sağlamaya uğraşmaktı. Osmanlı Devleti- Bağımsızlık- Padişah- Halife- Hükümet,- bunların hepsi, hiçbir anlamları kalmamış ,bir takım sözlerden ibaretti.

O halde ,ciddi ve gerçek karar ne olabilirdi?

Efendiler: Bu durum karşısında bir tek karar vardı. O da milli egemenliğe dayanan, kayıtsız şartsız, bağımsız  yeni bir  TÜRK DEVLETİ  kurmak.

Bu kararın dayandığı en güçlü düşünce ve mantık şu idi.

Esas  olan Türk milletinin saygın ve onurlu bir millet olarak yaşamasıdır.

Bu esas ancak  tam bağımsızlığa sahip olmakla sağlanabilir.

Ne kadar zengin ve refah içinde olursa olsun., bağımsızlığından yoksun kalmış bir millet uygar toplumların karşısında uşak olmaktan yüksek bir konumu hak edemez.

Oysa Türk’ün saygınlığı, onuru ve yeteneği çok yüksek ve büyüktür.

Böyle bir millet tutsak yaşamaktansa yok olsun daha iyidir.

Bundan dolayı, “YA  İSTİKLAL ,YA  ÖLÜM.” İşte gerçek kurtuluşu isteyenlerin parolası bu olacaktır.

Bir an için bu kararın uygulanmasında başarısızlığa uğranacağını varsayalım. Ne olacaktı ? Neticede  :Tutsaklık.

Peki efendiler; Öteki kararlara boyun eğme durumunda , sonuç bunun aynı değil miydi ?

Verdiğim bu yönerge üzerine, memleketin her yerinde mitingler tertiplenmeye başladı ve kurtuluş savaşının  ilk  şerareleri  bütün  memleket evlatlarının  yüreğini sardı.

BUGÜNKÜ  DURUMUN  TESBİTİ

Bugün de içersinde bulunduğumuz durum , o günlerden pek farklı gözükmüyor. Tek fark  o gün  yapılan sıcak savaş ve fiili işgal iken, bugünkü durum , soğuk savaş  ve  içeriden kuşatıp  diz çöktürerek  teslim alma , şeklinde  tezahür etti..

Düşmanın  Türkiye üzerindeki  istilacı emelleri  87 yıldır asla  bitmemişti.

Ancak zamana ,  zemine ve çağın şartlarına  göre yeni stratejiler geliştirdiler ...

Bu seferki istilanın yöntemi ,küçük adımlarla ,fazla uyandırıp ürkütmeden, sistemli  bir şekilde  ve  dostça yaklaşımlarla  bünyeye sirayet  edip,  değerleri yok ederek,  aile mevhumunu zayıflatarak ,dini inançları  yozlaştırarak ,halkı guruplara ayrıştırarak ,örf ve adetlere bağlı yaşayan muhafazakar çoğunluğu ,milli şuuru yüksek kişileri,  geri  kafalılıkla suçlayarak, toplumu temelinden  çürütmek ve böylece Türk halkının, kendisini savunma reflekslerini zayıflatmak, yok etmek  esasına dayalı bir Stratejidir. 

Bu  amaca erişebilmek  için :Önce Medya ve Basın  Kuruluşlarının  büyük bir bölümü, bu savaşın  silahı  haline getirildi. Borsaya giren sıcak parayla  sermaye ve bazı tesisler ele geçirildi. Bunu desteklemek için  IMF kararlarıyla düşük kur, değerli YTL uygulaması yerli sanayinin çökmesine ve tesislerin  bir ,bir yabancıların eline geçmesine sebep oldu.

Yabancı bankalar çığ gibi büyüyerek finans sektörünü istedikleri gibi yönlendirir hale geldi. Bilim ve teknolojinin tüm olanakları  diz çöktürme operasyonunun etkin silahları olarak kullanıldı.

Kalemini  satan  yeni Ali Kemaller bulundu. Yeni Molla Said ‘ler , ”Ilımlı İslam “  “Dinler arası diyalog “ gibi kavramlar ortaya atarak, İslam’ın ruhunda olmayan, dini fraksiyonlar ürettiler. Bizim gibi düşünmeyenler, bizim gibi inanmayanlar  gerçek Müslüman değildir . Diyerek , hem Müslüman Türk halkını  birbirine hasım ettiler. Hem de kendi düşüncelerinin etrafında toplanan inançlı  insanları,  ticari etkinliklerinin potansiyel müşterisi olarak  değerlendirdiler. Gerçek tasavvuf ehli olan  insanın , çok sade ve mütevazi bir yaşam sürmesi gerekirken, Tarikat lideri konumundaki kişilerin servet  içersinde yüzdüğü görülmektedir. Gerek dışardan aldıkları  desteklerle ,gerek ticaretten  kazandıkları paralarla ve gerekse politikacıların  oy tabanı oluşturmak için  verdiği tavizlerle , her birisi ayrı bir güç odağı haline geldi.

Diğer taraftan, bazı  Sivil Toplum Örgütlerine ve yandaş olarak kazanılmış Belediyelere,      AB fonlarından paralar aktarılarak , refaha , paraya ve makama zaafı olan satılmışlar bulundu. Böylece tüm yurt genelinde bir ihanet ağı oluşturuldu. Bu kuruluşların tabanındaki üyelerin büyük çoğunluğu,  hiçbir şeyden habersiz ,  yaptıkları propagandanın doğruluğuna inandırıldılar. Farkında olmadan,  yürütülen  psikolojik savaşın  neferliğini  yaptılar. Lider konumundaki sözcüler ise: Milli şuurdan uzak, kişisel çıkarlarını  her şeyin üstünde tutan ve batı hayranlığını her zeminde dile getiren , kamuoyunca tanınmış  kişilerden  seçildi. Veya medya gücüyle ön plana çıkartılarak ,  aydın kişi, sözüne ,  görüşüne itibar edilir  kişi olarak  topluma takdim edildi.

Hükümetler borç kıskacına alınarak  milli ekonomik  politikalardan  uzaklaştırıldı.

Dış politikada  ,sadece batının doğrularına göre bir politika  izlenmesi sağlandı.

Kendi çıkarlarımıza uygun olsa dahi , batının istemediği ülkelerle yakınlaşmamız engellendi. Milli  kaynaklarımızın kullanımına izin verilmeyerek, her türlü enerjide dışa bağımlı hale getirildik. Bir yandan terörü kınadılar. Diğer yandan PKK ya her türlü desteği sağladılar. Türkiye başındaki belalarla uğraşmaktan,  günü birlik çözümler üretmekten sıyrılıp da  ,başını dik tutamadı , köklü ve kalıcı çözümler üretemedi.  Her yanlış  bir sonraki yanlışı doğurdu ve  işbaşına gelen iktidarların hiçbirisi de ,bu yanlış otobandan  çıkma  cesaretini gösteremedi.

Zira  seçilecekleri,  önceden  belirleyenler de ,seçildikten sonra  ne yapacağını dikte edenlerde,  onlardı. Mevcut sistemin devamından yana olanlara , verilen  desteklerle ,  Demokrasi ve hür seçim yapılıyor görüntüsü altında , halka sunulan  tüm alternatifler,  hep aynı  sistemin temsilcileri oldu. Meydanlarda milli söylemlerle  halkın oyuna talip oldular, işbaşına gelince hep güç odaklarına  hizmet ettiler.  Kısacası  yakın tarihimizde biz kimseyi  seçmedik, sadece seçtirildik ve kendimizin seçtiğini zannettik.

AB SÜRECİMİ ?  NEO SEVR  SÜRECİMİ ?.

Yakın zamana kadar Türk halkı  ne olup bittiğinin fazla farkına varamadı. Varılan mutabakatlar, yapılan sözleşmeler ,verilen tavizlerde hep  halktan  gizlendi. Ülkede  sanki zafer kazanmışız  havası estirildi.

AB ye üye olan ülkelerin ,kalkınmalarını hızla  tamamlamış olmalarından dolayı, bu duruma  özenen  Türk halkına , bizde AB ye girersek aynı konuma geleceğiz , serbest dolaşımdan yararlanacağız. İşsiz nüfusumuz  AB ye  akacak ,fonlardan paralar gelecek, yabancı sermaye yatırım yapacak, hızla kalkınacağız, yasalarımızı AB standartlarına  yükselteceğiz. Daha fazla demokrasi ,daha fazla özgürlük olacak gibi pembe tablolar çizildi. Tabii ki , halk bu rüyayı gerçekleştirecek, Türkiye’yi AB ye taşıyacak olan  iktidarı bağrına basacaktı.

Ambalajın dışı çok özendiriciydi . Lakin içindeki tuzaklar ortaya dökülmeye başlayınca , pembe bulutlar da yavaş ,yavaş dağılmaya başladı. Çünkü siyasetçilerin  söylemleriyle AB nin niyetlerinin birbirinden çok farklı olduğu,  artık herkes tarafından bilinen bir gerçek haline geldi. Her şeye rağmen, hala  gerçekleri bilmeyen ve algılayamayan, inandırıldığı tatlı rüyadan uyanmak istemeyen  yurttaşlarımız mevcut ki: Onları bu rüyadan  ayıltmakta , diğer vatanseverlere düşüyor.

Gerek 17 aralık Helsinki  sözleşmesi , gerekse 3 Ekim çerçeve anlaşmasının şartları. İkinci bir Sevr  dayatmasından başka bir şey değildir. Anlaşmanın en tehlikeli maddeleri , aşağıdaki  sayacağım hususlardır.

1-Lahey Adalet Divanının zorunlu yargılama yetkisini  kabul etmemiz..

2-Azınlık haklarına getirilen ilaveleri , patrikhanenin ve  Ekümenliğin yeniden ihdasını kabul  etmemiz.

3-Etnik guruplara tanınan ,terörist ve bölücü eylemlerin önünü açan maddeleri  kabul etmemiz.

4-Ek protokoldeki, Rumlara hava alanlarının ve limanların açılması şartının 2006 yılı sonuna          kadar  TBMM. ce onaylanması  şartını kabul etmemiz.

5- Dicle ve Fırat’ın kontrolünün,  dolaysıyla GAP ın yönetiminin  AB ye bırakılması.

6-Özgürlük ve Demokrasi  kılıfına sarılmış dayatma yasalarla, TCK nın ,dernekler yasasının, gösteri ve yürüyüşleri düzenleyen yasaların değiştirilmesini ,vatandaşlıktan çıkartılanların tekrar vatandaşlığa kabulünü, DEP milletvekillerinin salıverilmesini, terörist ve bölücülere her türlü faaliyet serbestisi getirilmesini,. Adalet ve Emniyet  kuvvetlerinin elinin kolunun bağlanarak işlev yapamaz hale getirilmesini kabul etmemiz..

7-Kıbrıs için vaat edilen ekonomik yardımların yerine getirilmemesi ve KKTC ye uygulanan tecritin halen   kaldırılmaması. AB nin gerçek niyetini ortaya çıkartmıştır.

Tüm bu tavizlere karşılık ,15 -20 yıl sonra Türkiye’nin  hazmedilebilirlik kapasitesine bakılacağı ve tüm üyeler hazmedebiliyoruz derse, ancak o zaman  tam üyeliğin gerçekleşebileceği gibi, sonucu garanti olmayan ve asla gerçekleşemeyecek ,ucu açık  boş ve karanlık   vaatlerle , Türkiye sadece 20 yıl daha  oyalanacaktır. O günlere gelsek  dahi, ilk veto edecek ,ben Türkleri  hazmedemiyorum diyecek ülke  Rumlar  olacaktır.

Şimdi  neticeyi bile, bile  bu anlaşmalara imza atanlara soruyorum. Bu şartlara evet demek  yeni bir Sevr midir? Değil midir ?.

Sadece ilk maddenin sonuçları bile Sevr dir. Yunanistan daha önce adaların kıta sahanlığını 12 mile çıkartma kararını , Lahey Adalet Divanına götürdü ve Mahkeme bunu kabul etti.Biz o zaman  tanımadığımız bir mahkemenin  kararı bizi bağlamaz diyerek bu kararı reddettik.

Şimdi aynı kararı yenilerlerse , kırmızı kitapta  kıta sahanlığının 12 mile çıkartılmasını savaş nedeni sayacağımızı  deklere ettiğimize göre: Tanıdığımız bir mahkemenin kararına mı uyacağız ? Yoksa savaş mı yapacağız ? Böyle bir savaşa sürüklenirsek ,eskiden muarızımız sadece Yunanistan olacaktı. Şimdi kaç devleti karşımıza alacağımızı düşündünüz mü ?Hiç.

Parlamentolarından birer , birer ermeni soykırımı yasalarını geçirenler, acaba neyin hazırlığını yapıyorlar ? Ermenilerde Lahey ‘de  bir dava açarlarsa  bu karara da  uyacak mısınız ? Yoksa sizi tanımıyoruz  deme şansınız kaldı mı ? Rumlar Doğu Karadeniz ‘de , RUM PONTUS  devletini ihdas etmek isterlerse ve Lahey Adalet Divanı ,onları da  haklı bulursa , karara  uyacak mısınız ? Yoksa sizi yine tanımıyoruz mu diyeceksiniz?

O ZAMAN BİR DAHA SORUYORUM ?  3 EKİM , SEVR MİDİR ? DEĞİLMİDİR ?    

Türk halkı nelere imza attığınızdan bihaber,  sadece olup bitenlere bakarak, sağ duyusuyla, AB nin Türkiye’yi bir uçuruma doğru sürüklediğinin bilincine  yeni, yeni varmaktadır.

Son günlerde , Milliyetçi ve ulusalcı düşünen kişilerin hızla artması ve siyasi görüş ayrılıklarını bir kenara  bırakarak,  birlikte çözüm yolları üretmek için ; Atatürk’ çü , milliyetçi ,ulusalcı derneklerin çatısı altında toplanmaları. Bana tıpkı kurtuluş savaşı öncesi kurulan ve daha sonra KUVVA-İ  MİLLİYE  ruhu etrafında birleşerek, Atatürk’ün  önderliğinde  kurtuluş savaşı veren atalarımızı anımsatıyor.

GÜMRÜK BİRLİĞİ  Mİ ?  NEO KAPÜTÜLASYON MU ?

Gümrük birliğine girmek Türkiye ‘ye  ne kazandırmıştır ?  Neler kaybettirmiştir ve halen neleri  kaybettirmeye devam etmektedir..

Kazandırdığı hiç bir şey yoktur. Ama kaybettirdikleri  sayılamayacak kadar çoktur. Yerli sanayimizi güçlendirmeden, güçlü sanayilerle rekabet gücüne erişmeden, gümrük birliğine girmek, tıpkı yüzme bilmeyen birisini suya atarak, ya  boğulur, yada çırpına , çırpına yüzmeyi öğrenir  gibi bir düşüncenin mahsulüydü ki;  Neticede milli  sanayimiz bu girdapta  boğuldu.

1-Türkiye’de  Gümrük birliğinden sonra ,hiçbir ciddi yerli yatırım yapılamamıştır. Yatırım yapılamadığı için istihdam yaratılamamıştır. İstihdam yaratılamadığı için işsizliğe çözüm bulunamamıştır. İşsizliğe  çözüm bulanamadığı için, ahlak çöküntüsü ve  polisiye olaylar artmış, terör yeniden hız kazanmış ,kumar ,uyuşturucu kullanımı ve satımı çoğalmış ,mutsuz ,işsiz ,parasız insanların aile düzenleri ve psikolojileri bozularak , dağılan aile sayısında ,son yılların verileri, geçmiş yıllarla kıyaslanamayacak seviyelere gelmiştir.

2-Gümrük birliğine girdikten sonra iğneden ipliğe tüm mallar ithal yoluyla ikame edildiğinden , dış borç son üç yılda, Cumhuriyet Döneminin toplam borcunun  3/4 ü kadar daha artmıştır ki: Dış ödemeler dengesi tamamıyla bozulmuş ,cari açık üç yılda 45 milyar dolar seviyesine gelmiştir. Cari açık  daha 2006 yılı birinci ayında  2.5 milyar dolar açık vermiş olup:Bu trend devam ederse , sadece bu yılın cari açığı 30 milyar dolar civarında olacaktır..

Oysa  son üç yılda yapılan, 154 milyar dolar  dış borcun, tamamı tüketim mallarına harcanacağı yerde ,hiç değilse yarısı yatırıma dönük harcanabilseydi  , bugün  Türkiye’nin işsizlik diye bir problemi ve bunun beraberinde getirdiği   problemlerin ,hiçbirisi bugün olmayacaktı..

3-Gümrük birliğinden dolayı Açık Pazar haline gelen Türkiye’ye tüm tarım ürünleri dışardan ithal yoluyla geldiğinden, Türk tarımı bitme noktasına gelmiştir. Mersin’de portakallar dalında çürürken ,Mısırdan portakal ithal ederseniz, Çiftçide size üç yıldır anamızı ağlattınız diye isyan eder. Eğer çözüm üretemiyorsanız. Gümrük birliğine göbeğinizden  bu kadar bağlıysanız. ; Aç, sefil, işsiz, parasız   insanlara , bari  hakaret   etmeyin.

4-Gümrük birliğinden dolayı, Türkiye kendi bağımsız dış ticaret politikasını uygulamamakta, sadece AB nin  anlaşma yaptığı ülkelerle  ,AB şartlarında ticaret yapabilmektedir. Tıpkı Yaşar ne yaşar ,ne yaşamaz gibi. Vergi zamanı yaşıyoruz.  Alacak zamanı ölüyüz. Verme zamanı AB nin içindeyiz , Alma zamanı, daha tam üye değiliz . Gümrük birliğine girerken, AB , Türkiye’nin , birliğe katılmaktan dolayı uğrayacağı zararları, telafi etmeyi taahhüt etmişti. Ancak 1995 den bu yana , 11 yıllık kaybımızın , bir tek  EURO su dahi,  henüz  ödenmiş değildir.

5-AB Türkiye‘ye  tarımda çalışan nüfusu azaltın diye dayatmaktadır. Bunun sebebiyse  gayet açıktır ,Türkiye ‘ye  daha fazla tarım ürünü satabilmek, daha fazla borçlandırabilmek ve ödeme hadlerini aştıktan sonrada,  amaçladıkları  son noktayı koyabilmek. Peki biz şu anda dahi , sanayi ve hizmet sektöründeki, işsiz yurttaşlarımıza  çözüm üretemezken,  tarımdaki nüfusu azaltırsak , (Mevcut nüfusun % 35 i )  bu işsizleri nerede istihdam edeceğiz ? İşte o zaman AB , o da senin sorunun , 3 Ekimde benimle  nişanlanırken düşünseydin diyecek .

6-IMF nin Duyun-u umumiye memuru gibi çalışarak, milli ekonomik politikalara asla izin vermemesi sonucunda , uygulanan düşük kur, değerli YTL. Para  politikasıyla,  Borsaya 54 milyar dolar sıcak para girdi. Yerli sanayici şu anda, borsadan elde ettiği finansmanla  ayakta kalmaya çalışıyor.

Batı Bu uygulamayla , bir taşla üç kuş birden vurdu.. Birincisi: Yerli sermaye susturuldu , bir kısmının AB ye gönüllü , bir kısmının  da , korkudan  kerhen desteği sağlandı.  İkincisi: Üretimin tüm faktörleri çok ucuz bir maliyetle  yabancıların eline geçti. Üçüncüsü: İktidara dilediklerini yaptırabilmek için ; Sıcak parayı çekeriz  haa..,  kriz çıkartırız tehditleriyle,  başını diktiğin an , kafanı  kopartırım diyen ,  Demoklesin kılıcı   sallanmaya başlandı.

Sonuçta: Türkiye adı konulmamış bir sömürge ülkesi, yöneticileriyse,  sadece dikte ettirilenleri uygulayan  sömürge valisi konumuna getirildi.

ŞİMDİ  YİNE SORUYORUM . GÜMRÜK BİRLİĞİ , NEO KAPÜTÜLASYON MUDUR?

YOKSA    BAŞKA  BİR ŞEY MİDİR?

İktidarın durumu:

Bu iktidar 2001 krizlerinin  şok sancılarıyla  erken doğan , sakat  bir bebek olarak dünyaya geldi. 57. Hükümetin  yolsuzluk ve becerisizliğinin halk üzerinde  yarattığı umutsuzluk sendromunun  üzerine , umut olarak inşa edildi. Halka umutsuzluğun ve çaresizliğin çaresiymiş  gibi  takdim edildi. Oysa  daha dünyaya gelmeden,  doğumunu yaptıracak doktorlara , uslu bir çocuk olacağına ve mevcudiyetini borçlu olduğu kişilere, sonuna kadar sadakat edeceğine dair söz verilmişti. Bu tezimizin ispatını isterseniz, sadece bir örneğini hemen söyleyelim. Başbakan’a iki danışman önerildi ve bunlar senin beyninin yarısı olacak denildi.(Bu söz Başbakanın kendi ifadesinde vardır.) Bu danışmanlardan birisinin eşi, Üsküdar camiinde, başı açık karma namaz Show  yapan hanımefendidir..Ve İslam-i  söylemlerle işbaşına gelen   iktidarın Başbakanı, bu görüntünün , partisinin imajına ne kadar zarar vereceğini bildiği halde , danışmanını  görevden uzaklaştıramadı. Çünkü: Büyük patronlar  ASLA  demişti.

Yolsuzluklarla mücadele vaadiyle işbaşına gelen bu iktidar. Cumhuriyet tarihinin, en büyük  yolsuzluklarına muhatap olmuş, maliye bakanını görevden uzaklaştıramadı.

Türk askerinin  başına  çuval geçiren ABD ye, nota verecek misiniz ? Diye soran gazeteciye ,bu müzik notası değil diyerek; Hiçbir  refleks gösteremedi.

Yine  İslam‘ın  hamisi olduğunu iddia eden  bu iktidar. .Hz. Peygamberimize, hakaret eden batıya karşı hiçbir yaptırım uygulamayı düşünmedi.

156 Belediye Başkanı Danimarka’ya  roj Tv.yi kapatmayın dilekçesi gönderirken, binlerce AKP li Belediyeden hiçbirisi , Peygamberimize küfür etmeyin mektubu gönderemedi.

TBMM ne ,Kürt devleti olarak  bölünmek istediklerini ,dilekçe ile beyan eden HAKPAR yöneticileri hakkında , Cumhuriyet Başsavcılığı harekete geçirilemedi.

Kurtuluş savaşı öncesi  Diyarbakır’da ayrılıkçı Kürt  Devleti kurmak için kurulan  Kürt -Teali Cemiyetinin  günümüzdeki versiyonları, her gün bölücülük  yaparken , iktidar sadece olayların tırmanmasını,  seyirci gözlerle izlemekle yetindi. .

Bütün kurumlar,  kuruluşlar ,karar mekanizmaları etkisizleştirildi,  çürütüldü.

Memleketin her köşesinde ajan provakatörler , misyonerler cirit atarken  hiçbir korunma önlemi alınamadı..

Şu anda , son noktayı koymak için., direnç noktası olarak ,sadece  ordu kaldı.

”AB süreci “ “Medeniyet  projesi “Gibi süslü  lafların arkasına sığınılarak, ordunun etkinliği de kısmi olarak azaltıldı .Ama buda yetmedi ve son günlerde orduyla ilgili  entrikalar gündeme getirildi..

Özelleştirme kılıfı altında ,stratejik önemi olan , milli varlıkların  % 100 ünün  yabancı unsurlara satılması gibi , dünyada örneği olmayan ,bir gaflet ve dalalet  içersine girildi.

Buna benzer  yüzlerce örnek sayabiliriz.

İktidar halka verdiği hiçbir sözü yerine getirememenin  hırçınlığı içersinde , günlük demegojilerle  hala kamuoyunu  kandırmak, her beceriksizliğine bir mazeret üretmek ve biz yapmak istiyoruz ama onlar bırakmıyorlar tarzında  yaklaşımlarla ,suçu başkasına ciro etmek  kolaycılığından ve mihnet borcu ödediği batının amaçlarına hizmet etmekten  başka hiçbir iş yapmıyor.

Enflasyonu düşürdük, büyümeyi sağladık gibi söylemlere gelince ,üç yılda yapılan  154 milyar dolar dış borcu , üçe bölerseniz ,elli kusur milyar dolar yapar. En beceriksiz adamın eline yılda elli milyar doları teslim edin. O dahi ekonomiyi bundan daha iyi götürür. Ama bu parayı biz bulduk ,başkası bu kadar borçlanamazdı diyorsanız , ondada siz haklısınız . Çünkü sizden başka hiç kimse, Türkiye’yi bu kadar ipotek altına sokmazdı.

 Sonuç olarak : Bu iktidarın  işbaşında kaldığı her gün  çöküş sürecinin ivme kazanması demektir  ki: Türkiye  daha fazla tahrip edilmeden, daha fazla talan edilmeden, bölücü unsurlarla mücadele daha vahim boyutlara  taşınmadan. Bu iktidarın demokratik kurallar içersinde mutlaka iktidardan uzaklaştırılması gerekmektedir.

Muhalefetin durumu:

İktidarın  beceriksizliği kadar, gerek meclis içi,  gerekse meclis dış muhalefetin rahat tavrı da, maalesef  Türkiye için büyük bir şansızlıktır. Kendi ikballerini iktidarın başarısızlığına endekslemiş , nasıl olsa onlardan  ürkenler bize gelecekler  mantığı ile ,olaylara sadece seyirci kalınmaktadır. Halen popülist  söylemlerle  bildik,  tanıdık muhalefet alışkanlığından  vazgeçilememekte,  halkın  asıl   aydınlatılması gereken  konularda  muhalefet  görevi yapılamamaktadır.

Geçen ay  bir arkadaşımın bürosunda, dört  muhalefet partisi  Belediye Başkanı ile sohbet etme  şansı buldum. Konu AB den açıldı ve kendilerine siz tabandaki seçmenle her gün  yüz yüzesiniz , 3 Ekimde altına imza attığımız anlaşmayı halka anlatıyor musunuz ? sorusunu yönelttim. Hepsi birbirinin yüzüne baktı. Hiç birisi henüz  çerçeve anlaşmayı okumamıştı.

O halde neyi savunuyorsunuz,  veya neyi eleştiriyorsunuz  dediğimde aldığım cevap, Genel başkan desteklediğine göre mutlaka iyi bir şeydir cevabı oldu.

Oysa muhalefet partileri  daha 4  Ekim günü meydanlara çıkıp ,zafer diye yutturulan şeyin, nasıl bir hezimet olduğunu ,Türkiye‘nin  tek taraflı olarak verdiği tüm tavizleri  halka anlatılmalıydı.

Aman AB karşıtı gibi  gözükmeyelim. Aman  ABD de bize kızmasın , aman iktidarın fazla üstüne gitmeyelim, yoksa bizimde açıklarımız var, onlarda bizi köşeye sıkıştırır  endişeleri içersinde böyle  bir muhalefet olursa, biçare  halkım  daha çoook .! Uyutulacaktır.

Bir yandan Atatürk’ çülüğe  sahip çıkacaksınız, diğer yandan Atatürk resimlerini okullardan kaldırın. Kemalizm’i unutun diyenleri destekliyeceksiniz. O zaman peşinden koştuklarınızdan sizin farkınız nedir ? AB yi mi  tercih edeceksiniz ? Atatürkçülüğü mü ? Yoksa hem AB ci yim , hem Atatürkçüyüm  yalpalamasına  devamı mı edeceksiniz ?

Bir yandan ilkeli siyasetten söz edeceksiniz, diğer  yandan o partiye gönül vermiş insanların oylarıyla meclise girip, sonrada başka bir partinin liderliğine soyunacaksınız. Geçmişte Susurluğun baş aktörlerinden biri olacaksınız ,bu gün  dürüst lider pozları atacaksınız. . .

Bir yandan Müslümanlıktan ,helalden, haramdan dem vuracaksınız, diğer yandan milletin    on bir trilyonunu  iç eden Hocanızı kurtarmak için ,bin bir dalavere  çevireceksiniz.

Beyler : Bu milleti, hafızası  kıt  kabul etmekten vazgeçin artık.

Eğer alnı açık ,yüzü ak ,veremeyecek hesabı olmayan bir muhalefet olsa idi. Meydanları inletmek için o kadar çok yanlışlık, o kadar çok malzeme  var ki; İsterseniz birkaç tanesini sayalım. 

-İşsizliğe ne çare ürettiniz ? Vizyonunuz  projeniz  nedir ?

-Cari açığı nasıl kapatacaksınız ? Aldığınız 154 Milyar dolar dış borcu nerelere harcadınız ? Kaç yatırım yaptınız ? Kaç kişiye ekmek kapısı açtınız ? Üretemeyen ,ürettiğini satamayan çiftçi için, sanayici için, turizmci için, ne düşünüyorsunuz  ?

-Artan ahlak çöküntüsünü , kapkaç, hırsızlık, gasp ,okul önlerine taşan uyuşturucu ticareti, okullarda  artan şiddet olaylarını , nasıl önlemeyi düşünüyorsunuz.?

-Bölücü propaganda yapan ,eylemleri öven ,yardım ve kışkırtıcılık yapan ,derneklere, partilere , yerel yöneticilere neden seyirci kalıyorsunuz.?

- Kapanan, iflas eden sanayi kuruluşları için, iflas eden ticaret  erbabı için, biten tükenen hayvancılık, balıkçılık, kümes hayvancılığı için  çözümleriniz nelerdir ?

-Asgari ücretle geçinmeye mahkum edilmiş, milyonlarca insanın cebine ,kişi başına beş bin dolara çıktığını söylediğiniz milli gelirden kaç kuruş girdi ? Halkın cebine girmediğine göre bu paralar kimlerin cebine girdi.?

- Artan terör olaylarını nasıl önlemeyi düşünüyorsunuz ?

 Buna benzer yüzlerce  ciddi  konu varken, basit kişisel polemikler üreterek ,saçla başla uğraşarak,  muhalefet yapıldığı zannediliyor ,eğer  tek sorunumuz buysa ,yarın hepimiz başımızı açalım veya hepimiz kapatalım. Türkiye kurtulsun. Yada   bilinçli olarak  gerçek  muhalefet yapılmıyor. Çünkü ne zaman ciddi muhalefet yapılmaya kalkışılsa, geçmişte kendilerinin de yaptığı yanlışlar sıralanarak ,laf ağızlarına tıkılıyor. Birilerine hesap sorabilmek için ,önce kendinizin temiz, dürüst ve hüsnüniyet sahibi olmanız gerekir. Aksi halde bu kayıkçı kavgasını  biz altmış yıldır izliyoruz.

ÇÖZÜM.

Bu ülkeyi seven tüm insanların birinci vazifesi: Ülkeyi bu iktidardan kurtarmaktır.

Parlamento içinde ve parlamento dışında ,memleketi gerçekten seven, ülkenin içine sürüklendiği durumdan sorumluluk  duyan , veremeyecek hesabı olmayan tüm siyasiler, koltuk kavgasını ,sen ,ben kavgasını bir tarafa bırakıp  tarihi bir görev üstlenmelidir. Tüm vekillerimize tavsiyem , pembe ceylan derisi koltuklarından bir günlüğüne  kalkıp, Ulustaki Eski Meclis Binasını  ziyaret etmeleri, atalarının tahta sıralarda oturup, gaz lambasının ışığında , olmazı nasıl olur yaptıklarını izlemeleri  ve o ruhu  orada içlerinde hissetmeleridir. İnanıyorum ki, o ruhu yakalayan , iktidarın içindeki yurtseverler de , muhalefete mensup  yurtseverlerde . Bir  “Milli mutabakat” çatısı altında toplanacaklardır. Bu ülkenin şu günlerde ,ikinci bir  Meclis-i  Mebusan’a  ihtiyacı vardır.

Bu toparlanmadan sonra.:

Meydanlara çıkıp ,halka  tüm gerçekler bütün çıplaklığıyla anlatılmalıdır.

Halktan alınacak destekle iktidar erken seçime  zorlanmalıdır. Bu mümkün olmazsa  yurtsever milletvekilleri sine-i millete dönerek  meclisin feshini sağlamalıdır. Eğer buda mümkün olmazsa, Sayın Cumhurbaşkanı : Mevcut durumun vahametini nazarı dikkate alarak, Anayasal yetkilerini kullanıp, meclisi fesh etmelidir. Bu tarihi misyonu Türk halkı bütün ilgililerden beklemektedir.

Seçim sathı mahalline girildikten sonra . Oluşturulacak “Milli Mutabakat Partisine” Aday tespiti yapılırken, geçmişi temiz, bilgi, görgü,  tecrübe sahibi, yapılan tahribatları onarabilecek, ülkenin  yeniden inşasında,  vizyon ve projesi olan , politikadan şahsi çıkar  ummayan, kişiler aday yapılmalıdır.

Bu  tespit yapılırken, İşçi, köylü, memur, İşveren temsilcileri, Sendika temsilcileri, Oda ve Borsa  temsilcileri ,Baro temsilcileri , Üniversite temsilcileri, Emekli Ordu Mensupları, Medya ve Basın temsilcileri gibi , toplumun her kesimini oluşturan  kişi ve kurumların , Parlamentoda temsilini sağlayabilecek şekilde bir liste hazırlanmalıdır.

Böyle bir oluşum  toplumun  en az  %51 inin desteğini arkasına alacaktır. Özlediğimiz bu tablo gerçekleşirse ,ondan sonrası için  yapılacaklar çok zor değildir. Ancak bu hususu bazı kesimlerin huzurunu peşin, peşin  kaçırmamak için , şimdilik  saklı tutmayı  yeğliyorum.

Umarım bu konuda bana hak verirsiniz.

TÜRK  HALKINA  SAYGILARIMLA 

Nidai Altınok
[email protected]

***

Sizde bu bölümde yazmak isterseniz sitemizin ilkelerine ters düşmeyen yazılarınızı  [email protected] mail adresine gönderin sizin adınızla yayınlayalım.