Evladı ölmeyen bilir mi evlat acısını?
Ekmek almaya diye çıktı evinden,Dönemedi bir daha o çocuk.
Kafasına yediği gaz fişeği sonucu,
269 günlük uykusundan,
Uyanamadı 15 yaşında, 16 kilo bir çocuk.
*
Biliriz ki;
Bir çocuk bir annenin her şeyi,
Bir çocuk bir ülkenin çok şeyidir.
Ve biliriz ki;
Eğer bir çocuk memleketin ortasında,
Kafasına yediği gaz fişeğiyle ölüyorsa,
Anne her şeyini, ülke çok şeyini kaybeder.
*
Yani bu fotoğraftan sonra,
Siz orta yere çıkıp;
Duble yollardan,
Üçüncü köprü, üçüncü havalimanından,
İMF’ye verdiğinizi iddia ettiğiniz sözde borçtan,
Akıllı tahtadan, hızlı trenden, Marmaray'dan bahsetseniz kime ne?
Geri getirir mi tüm bu saydıklarınız ölen bir çocuğu?
*
Üzülerek görüyoruz ki,
Kin, nefret ve öfke söylemleri,
Gün geliyor evlatları vuruyor.
Şimdi soruyorum;
“Emri ben verdim” diyenler,
“Evladı olmayan evlattan ne anlar” diyenler
“Evladı ölmeyen bilir mi evlat acısını”?
* Kim ne derse desin,
Kim ne söylerse söylesin,
Sokaklara, pankartlara, sloganlara…
Şiirlere, umutlara, çığlıklara…
Emeğe, ekmeğe ve karakaşlı bir çocuğa kan sıçradı.
Onun içindir ki,
Birileri “ülke büyüyor” diye çığlıklar atsa da,
Gerçek şu ki; “Memlekette tabutlar küçülüyor”.
Dahası Türkiye tarihe;
“Ekmek almaya giderken ölen çocukların ülkesi” olarak geçiyor.
