Tezkere, kısaca bir iş için izin verildiğini bildiren resmi belgedir. Yasama terimi olarak tezkere ise, Cumhurbaşkanlığı, TBMM Başkanlığı ve Başbakanlık tarafından resmi olarak gönderilen ve TBMM Genel Kurulu'nun onayına veya bilgisine sunulan yazışmaları kapsamaktadır.
1961 Anayasası öncesi, 1924 Teşkilat-ı Esasiye Kanununda tezkere düzenlemesi yoktu. 1951 Yılında Kore'ye asker gönderilmesi Meclis dışında tezkeresiz bir hükümet kararıyla olmuştu.
1982 Anayasasının 92. Maddesine göre, nezaket kuralları hariç milletler arası hukukun meşru saydığı hallerde, savaş hali ilanına ve TSK'nin yabancı ülkelere gönderilmesi veya yabancı kuvvetlerin ülkemizde bulunmasına izin verme yetkisi, Türkiye Büyük Millet Meclisi'nindir. Ancak TBMM tatildeyken, ülkemize ani silahlı saldırıya uğrarsa Cumhurbaşkanı, TSK'nın kullanılmasına karar verebilmektedir
Başbakanlık tarafından gerekçeli olarak TBMM Başkanlığına gönderilen tezkere, Meclis Genel Kurul Gündemine alınmakta ve görüşülüp oylandıktan sonra TBMM Kararı niteliğinde Resmi Gazetede yayımlanmaktadır. Tezkerenin görüşmelerinde, genel hükümlere göre, hükümet ve siyasi parti gruplarına 20'şer dakika, şahısları adına 2 milletvekiline 10'ar dakika söz hakkı tanınmaktadır. Tezkere görüşmelerinde, milletvekillerince değişiklik önergesi verilebilmesi mümkündür. Parlamento kararı niteliğinde olduğu için Anayasa yargısının kapsamı dışındadır. Başka bir ifadeyle, şekli hususlar dışında Anayasa Mahkemesinin uygunluk denetimine tabi değildir.
1964 yılında Kıbrıs konusundaki ilk tezkereden bu yana toplam 55 tezkere kararı alınmıştır. Tezkere mekanizması, günümüzde de yaygın olarak kullanılmaktadır. Hükümetin gönderdiği ancak TBMM Genel Kurulunda karar yeter sayısı oluşmadığı için kabul edilmeyen
"1 Mart tezkeresi", parlamento tarihimizin kayda değer uygulamalarından birisidir.
