1931 yılında doğdu Kahraman Maraş’ın Afşin ilçesinin Tanır kasabasındandır. Asker bir babanın oğludur. Babası sanat öğrensin diye yakın ilçe olan Elbistan’a göndermiştir. Elbistan’da ayakkabı yapan bir ustanın yanına çırak vermiştir. Askerlik çağına kadar burada çalışır. Ustanın kızına aşık olur. Babası kızı babasından ister lakin kızın babası razı olmaz kızı vermez. Hayati Vasfi oradan ayrılır. Şairlik yönü iyice gelişir.

Kasabada yaşamasına rağmen kendini geliştirir yenilikçiliği ve gelişmeci yönü ile çevresindekilerden farklı bir kişi olur. Şairliği gazeteciliği, siyasetle uğraşması ile öne çıkar. Kendi kasabasının ilk belediye başkanı seçilir.

O’ nu sanat dünyasına pencere açtıran şiiri “LÜGATCEMİZ” adlı şiiri olur.

Yemeniye “KELİK” yoğurda “KATIK”

Bulgur pilavına “AŞ” derler bizde

Genç horoza “CELFİN” pilice “FERİK”

Kümese yollarken “KIŞ” derler bizde

Büyük bakraca ”SATIR” küçüğe “ SİTİL”

Kerpiç duvardaki hatıla “KATİL”

Tohumlara “BİDER” fidana “ÇİTİL

Büyük leğenlere “TEŞ” derler bizde.

Kocamana “İRİ” ibriğe “güğüm”

“DÜNÜR” isteyici ilmekse “TÜĞÜM”

Rüşvete “BARTIL” der şiire “DEYİM”

Rüya alemine “DÜŞ” derler bizde.

İhtimal “ELLEHAM” hatırlamaya “TAMAM”

Biberli salçanın lakabı “ÇAMAN”

Gömlek için “YELEK “ kilota “TUMAN”

Söyledikçe Vasfi coş derler bizde.

Rahmetli Hayati Vasfi Taşyürek gözlem yapmayı çok seven ve sık sık geziler yapan birisiydi bir gezisinin ürününü sizlere aktarmak istiyorum. Balkanlarda Tuna boylarında dolaşırken ecdadımızın oralarda bıraktığı eserleri görüp hüzünlenir ve Tuna ile dertleşir. Türksüz Tuna öksüz Tuna’sız Türk yaslıdır diyerek “Tuna Yandı “ şiirini yazar.

Budapeşte’de buluştuk.

Tuna yandı ben ağladım.

Geçmişi yad ede ede

Tuna yandı ben ağladım

Aral dedi Musul dedi

Kırım Kerkük nasıl dedi

Anlat usul usul dedi

Tuna yandı ben ağladım.

Gün oldu benimde yolum oralara düştü aynı duyguları aynı sızıyı bende yaşadım sonra ustanın bu dizeleri dudaklarımdan dökülürken bir gayda ile terennüm ettim. Tuna yandı bende yandım.

Taşyürek şiirlerini; Kalbimdeki Arzu, Yedi Uyurlar, Dile Gelen Anadolu, Ülkü Tomurcukları, Ebesinin Oğlu, Acılar Bulutu ve Nazar adlı kitaplarda topladı.

Hayati Vasfi usta ömrünün sonuna kadar inandığı davadan hiç taviz vermeden yaşadı 1989 da Ankara’da son nefesini verdi. örnek alınması gereken bir insandı. Ruhu şad olsun.