Ben Öldüm mü Anne?...

Gazetelerde tv'lerde fotoğraflarım var
bakıp bakıp ağlıyorsun anne
adımı  duyan resmimi gören herkes ağlıyor
ne oldu anne birşey anlamadım
kardeşime elimi uzattım
kurşun sıktı kalbime, bomba attı üstüme
kin ve nefret doluydu yüzü, gözleri
oysa daha dün bir lokmayı paylaşmıştık
bardağımdan su içirdim
aynı havayı soluduk, sokulurdu göğsüme
yüzyıllar bilye topaç gibi oyuncağımızdı
gökkuşağının görkemli renkleriydik
köklerimiz birbirine dolanmıştı
çiçek çiçek açmıştık kokularımız karışmıştı
sevgi meltemleriyle uçurtma olurduk
adımız Sevda, Barış, Umut'tu
anne dünya kocamandı niye sığmadık?
ben öldüm mü anne bedenim yok?
ruhum öyle hafif ki uçuyorum gökyüzünde
yükselen ağıtları dinliyor gözyaşlarını seyrediyorum
çok yufkaydı yüreğim bilirsin
hemen nemlenirdi gözlerim
yine dayanamıyorum anne
yağmur yağmur çiseliyorum
bedenimin  gömüldüğü yerde
ıtır kokulu bir ot bir fidan olurum
büyürüm büyürüm ağaçlarca
saçarım tohumlarımı çoğalırım çoğalırım
sonsuza dek süremez bu amansız yangın
üzülme anne gün döner devran değişir
Sevda, Barış, Umut yine elele tutuşur
tek kitap aşk olur iyileşir hastalar
anne beni özlediğince düşlerine geleceğim
çırpındığı karabasanlarda
kardeşimin ellerini tutacağım
sımsıkı sarılacak ışık saçacak gözleri
taç yapraklarını okşayacağız dostluğun
şeker sunacak bana tatlı tatlı konuşacağız
çocuklarımız salınacak dünya bahçesinde
şarkılarımız başka evrenlerden duyulacak
onların da sesleri karışacak bu eşsiz senfoniye
yaşam avuçlarımızda sonsuzlaşacak
ağıtlar zamansız dönüşümler olmayacak anne
sen güleceksin ve bütün yürekler maviye kesecek
                                        27.10.2007 Nilgün ACAR

SEVGİLİ NİLGÜN

GÜZEL ŞİİRİN İÇİN TEŞEKKÜRLER..

NASIL DA YÜREKTEN ANLATIYORSUN YILLARDAN BERİ YAŞADIKLARIMIZI..

YÜREĞİNDE SEVGİYE VE SAYGIYA YER BULAMAYANLAR HER GECE SABAHLARA KADAR HANGİ ULUSLARI BİRBİRİNE DÜŞÜRSEK, KARDEŞ KANI AKITSAK DİYE PLANLAR YAPIYOR. KARDEŞLİĞİN ERDEMİNE ULAŞAMAMIŞ ZAVALLILAR DA BU OYUNA DÜŞÜP, KENDİ KARDEŞİNE DÜŞMANCA DUYGULAR BESLEMEYE BAŞLIYOR. SEVGİYE SAYGIYA DEĞİL DE SİLAHA SARILIYOR. ÖNCE KARDEŞİNİ, SONRA VATANINI, DAHA DA ÖNEMLİSİ İNSANLIĞINI KAYBEDİYOR.

İNSAN OLMAK İÇİN, KARDEŞ OLMAK İÇİN HALA VAKİT GEÇ DEĞİL....

Bu şiiri bana ulaştıran Turan GÖKMENOĞLU dostuma da teşekkür ediyorum.